P. N.
nog zo klein en nu al zo ontwapenend groots, jij hartenkind, bolleboos, groei van broos tot beresterk, jij, mensjelief, bent een meesterwerk
nog zo klein en nu al zo ontwapenend groots, jij hartenkind, bolleboos, groei van broos tot beresterk, jij, mensjelief, bent een meesterwerk
Deze dag die kermt en sleept en zich niet laat temmen, ik wil ‘m vangen tussen m’n vingertoppen, zacht masseren tot kauwgombal nog warm van speeksel, zorgvuldig in positie brengen en met een elegante vingerknip feilloos door een kier van het raam knikkeren. Geeft niet als hij er triest in de regen blijft liggen, overreden… Lees verder Maankater
Toen de regen viel toen ging ik naar je toe je had niemand nog gedag gezegd die dag had je iedereen op stil gezet en laten we hopen dat het vanzelf gaat dat we niet moedig hoeven te zijn dat alles zin heeft voordat we zin geven we durven niet goed we durven niet veel… Lees verder Eefje de Visser – En
“Le véritable voyage de découverte ne consiste pas à chercher de nouveaux paysages mais à avoir de nouveaux yeux.” | Marcel Proust
Zo’n zondag, stil en vol beweging, haast ruisloos, fris om tegen aan te leunen en mild sussend, met de geur van lichte koffie en hier en daar een wolkje vogels om achterna te gaan, mee rond te tollen tot ver weg naar ik weet niet waar en dan fijn cirkelend weer terug, mocht iemand bijvoorbeeld roepen dat het eten klaar staat of dat het alweer maandag… Lees verder Wit
Hé tederheid, Weet je nog wel, januari-februari, het nieuwe jaar waarvan ik in mijn kleine teen voelde dat er iets op til was, en dan plots mijn nieuwe huid? Ik stond er met knikkende knieën op de rand van mijn eigen kunnen toen je mijn leven weer kwam ingeslopen, ronkend als een kat die na… Lees verder Briefje aan de tederheid
De liefde glipt
als fijn wit zand
tussen mijn verbaasde vingers.
Verzet is
vergeefs.
Niemand kan een boom scheppen
uit planken
noch een foto nemen
van de geur van zuivere sneeuw.
Ed Franck
“The whales do not sing because they have an answer. They sing because they have a song.”
Mocht er zoiets bestaan als poëtische meditatie, dan zou de term uitgevonden zijn voor iets dat ik pas onlangs ontdekte: Gregory Colbert’s Ashes and Snow (2005).
Af en toe komen er mensen op je pad die een al dan niet verborgen snaar raken, stukjes doen samenvallen en ook op lange termijn blijven inspireren, nog lang nadat ze uit het zicht verdwenen zijn. Het zijn er niet veel, ze komen slechts om de zoveel jaar, al herken je ze meestal bij de… Lees verder Groene lente
“Let yourself fall. Learn to observe snakes. Plant impossible gardens. Let someone dangerous in for tea. Make small signs that say “yes” and spread them all over your house. Become a friend of freedom and uncertainty. Look forward to dreaming. Cry at the movies. Swing as high as you can on a swing at moonlight.… Lees verder Joseph Beuys (mini) collection